Aquilegia reuteri

Aquilegia reuteri

Synonymy

Source: Nardi, E. (2017+): Aquilegia. – In: Euro+Med Plantbase - the information resource for Euro-Mediterranean plant diversity.
Aquilegia reuteri Boiss., Diagn. Pl. Orient. 1: 10. 1854
  • Aquilegia discolor subsp. reuteri (Boiss.) Nyman, Consp. Fl. Eur., Suppl. 2: 13. 1889
  • Aquilegia vulgaris subsp. reuteri (Boiss.) Bonnier, Fl. Ill. France 1: 35. 1912
  • =Aquilegia aggericola Jord. in Ann. Soc. Linn. Lyon, ser. 2, 7: 455. 1861
  • =Aquilegia alpina subsp. sternebergii Arcang., Comp. Fl. Ital.: 18. 1882
  • =Aquilegia pseudalpina Skalińska in Proc. Linn. Soc. London 152: 341. 1940
  • "Aquilegia bertolonii" sensu Greuter & al. 19891; sensu Theurillat 20042; sensu Tutin & al. 19933
  • 1. Greuter, W., Burdet, H. M. & Long, G. 1989: Med-Checklist 4. – Genève & Berlin , 2. Theurillat, J. P. 2004: Flora alpina 1. – Bern, Stuttgart, Wien , 3. Tutin, T. G., Burges, N. A., Chater, A. O., Edmondson, J. R., Heywood, V. H., Moore, D. M., Valentine, D. H., Walters, S. M. & Webb, D. A. 1993: Flora Europaea, ed. 2, 1. – Cambridge: Cambridge University Press

Distribution

Ga(F) It 

Euro+Med endemic: France, with Channel is. and Monaco (France nativeA,B,C,D,E); Italy, with San Marino and Vatican City nativeB

Bibliography

A. Greuter, W., Burdet, H. M. & Long, G. 1989: Med-Checklist 4. – Genève & Berlin (as Aquilegia bertolonii)
B. Nardi, E. 2015: Il genere Aquilegia L. (Ranunculaceae) in Italia. – Firenze
C. Theurillat, J. P. 2004: Flora alpina 1. – Bern, Stuttgart, Wien (as Aquilegia bertolonii)
D. Tison, J.-M. & de Foucault, B. 2014: Flora Gallica. – Mèze: Biotope
E. Tutin, T. G., Burges, N. A., Chater, A. O., Edmondson, J. R., Heywood, V. H., Moore, D. M., Valentine, D. H., Walters, S. M. & Webb, D. A. 1993: Flora Europaea, ed. 2, 1. – Cambridge: Cambridge University Press (as Aquilegia bertolonii)